Συνήγορος: οποιοσδήποτε υπερασπίζεται με επιχειρήματα κάποιον άλλο.
Αυτονόητο: το καταφανές, το πασίδηλο, το νοητό από μόνο του.
Υπό κανονικές συνθήκες το αυτονόητο δεν χρειάζεται συνήγορο. Δεν χρειάζεται επιχειρήματα. Δεν χρειάζεται «υπεράσπιση». Δεν χρειάζεται καν συζήτηση. Το επιβάλει στη συνείδηση του κόσμου η λογική, οπότε δεν αμφισβητείται.
Δεν ξέρω αν έχει κάποια αντικειμενική βάση ή είναι απλά δική μου αίσθηση αλλά νιώθω όλο και συχνότερα τελευταία λόγω της ανοησίας που μας περιβάλει, πως παίζω σε ταινία και μάλιστα σε παρωδία. Πως με μαγνητοσκοπούν σε εκπομπή του candid camera ή τουλάχιστον πως θα πεταχτεί ο αείμνηστος Μπονάτσος με τη χαρακτηριστική του φωνή, θα μου πει ‘’ΑΛΛΑ ΚΟΛΠΑ’’ και η φάρσα θα τελειώσει. Δεν τελειώνει όμως.. Η συνάντηση με το αυτονόητο τείνει να γίνει σπανιότερη από μελαχρινή σε πρωινάδικο, από αναρχικό με παπιγιόν.
Σίγουρα η στήλη αυτή δεν μπορεί να διαφοροποιήσει αισθητά τα παραπάνω. Δεν έχει τη δύναμη να μειώσει τη συχνότητα που πονάει το μυαλό μας στη διάρκεια των 24ων ωρών της ημέρας. Ίσως όμως κάνει 5-10 ανθρώπους να χρησιμοποιούν το μυαλό τους ελαφρώς περισσότερο πριν μιλήσουν, κατανοώντας πως οι υπόλοιποι δεν φταίμε (και είμαστε και άοπλοι). Ας το δουν σαν φιλανθρωπία, άλλωστε είναι και αυτό μια μορφή κοινωνικής συνείδησης.. Που μεταξύ και αυτό λίγο δύσκολο το βλέπω. Γιατί ως γνωστών το να ζητάς από κάποιους ανθρώπους να χρησιμοποιούν το μυαλό τους πριν μιλήσουν, είναι σαν να στέλνεις φάρμακα στην Αφρική με την ένδειξη ‘’πάντα μετά το φαγητό’’.
Μετά τιμής
Ο Συνήγορος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου